Nederlands
English
Français
(Oorspronkelijke tekst: Yolanda von Hockauf, M.Ed, RMFT, Certified EFT Supervisor & Trainer, Vancouver Couple & Family Institute)
Hoe kunnen we op een bewuste manier gebruik maken van de intrapsychische interventies binnen EFT om onze koppels doorheen de-escalatie te helpen bewegen? Door onze tussenkomstreacties aan onze cliënten in laagjes aan te bieden, kunnen we het proces vertragen en hen helpen hun bewustzijn te verdiepen zodra ze hun hechtingsaffecten en onvervulde behoeften leren kennen. In Fase 1 zijn er drie intrapsychische interventies die sterk samenwerken: Reflectie, Evocatieve reacties en Validering (REV). Dit artikel gaat in op hoe we via deze drie fundamentele tussenkomsten steeds diepere lagen van ervaringsbewustzijn (van de relatie) bij beide partners kunnen creëren.
Cruciaal voor deze vooruitgang is dat onze simpele woorden en zinnen doordrenkt zijn van onze emotionele tegenwoordigheid en empathische afstemming. We treden de wereld van onze cliënten binnen, voelen met hen mee binnenin onszelf, en via onze empathische verbeelding zodat we oprecht kunnen verbinden en reageren. Wij gebruiken ondertussen RISSSC, houden onze klanten met onze stem vast, houden de dingen eenvoudig en gefocust door het herhalen van opvallende woorden en zinnen (met betrekking tot hechting en emotie) en het vertragen van ons spreken zodat ook zij kunnen vertragen en hun ervaring kunnen verdiepen. Aangezien dat we allemaal het non-verbale aspect van een respons meer horen dan de eigenlijke woorden zullen de REV interventies meer invloed hebben als ze worden ondergedompeld in RISSSC. Tot slot, we geven voorrang aan de ervaringen van onze cliënten, we reageren steeds opnieuw op een voorzichtige manier, zodat ze zich uiteindelijk hun ervaring veilig en volledig eigen kunnen maken.
1. “Als je twijfelt of onzeker bent wat te doen, reflecteer.”
Dit is een gekende uitspraak van Sue; het benadrukt het krachtige karakter van deze interventie op elk moment van het therapieproces. Het helpt ons de druk te verlichten om briljante uitspraken toe doen naar onze klanten. We moeten geen indruk maken op hen, we moeten gewoon bij hen te zijn in het tegenwoordige moment, we treden empathisch hun wereld binnen. De ogenschijnlijk simpele ingreep van empathische reflectie heeft het effect van iedereen in de kamer en in het moment te houden. Het is alsof we een gigantische spiegel voorhouden, en een duidelijk beeld reflecteren van de ervaring, emotie of actie van onze cliënten, zodat ze daar lang genoeg kunnen blijven om te beginnen uit te breiden en dit moment te verdiepen. Wij richten ons op momenten die beladen zijn met hechtingsbetekenis, zoals een snel wegdraaien, een verandering in de toon van de stem, een opwellende traan of een vingerwijzing naar de partner. We kunnen zeggen:
“Nu je partner net zei: ‘Ik kan er niet meer tegen, je laat me altijd in de steek’, draaide je je hoofd weg en sloeg je je ogen neer, alsof je je afsloot, alsof je het opgaf. Het is alsof je je in een hopeloze plek bevindt. Klopt dat?”
Dit vertraagt het proces en helpt onze cliënten aan te sluiten – vaak op een nieuwe manier – met wat ze net hebben meegemaakt. Deze vrouw was zich niet bewust van hoe resoluut ze zich afsloot van de kritiek van haar partner. Het hielp haar om in dit moment te blijven, het dieper te ervaren, misschien er voor het eerst echt in te duiken in de veiligheid van een empathische aanwezigheid. De spiegel van de empathische reflectie heeft duidelijkheid verstrekt op een diep aanvoelend niveau.
2. Evocatief reageren/vragen:
Wanneer onze cliënten zich in het moment bevinden van zelfontdekking door empathische reflectie hebben we hen geholpen om een nieuwe, andere laag aan hun ervaring toe te voegen. Als een cliënt onze reflectie niet heeft aanvaard kunnen we nog steeds een evocatieve vraag stellen:
“Kun je me helpen begrijpen wat er voor jou op dit moment gebeurt… ?”
We bevinden ons in een samenwerkingsverband waarbij de cliënten hun ervaringen het best kennen en we blijven altijd aftastend in onze reacties. Aan de vrouw die zich afsluit en de empathische reflectie echt heeft “gevoeld”, zouden we kunnen zeggen:
“Dus, wat gebeurt er binnenin jou wanneer je je ogen neerslaat?, als hij zegt: ‘Ik kan het niet meer aan?’ ‘Wat hoor je in zijn stem als hij dit zegt?’ ‘Kun je me die hopeloosheid helpen begrijpen?’ ‘Hoe voel je je als je begint af te sluiten?'”
Dit zijn de momenten waarop we zijn onze koppels uitnodigen om hun eigen woorden, hun eigen taal voor hun ervaring te vinden. Dit helpt hen dieper in zichzelf te kijken en hun ervaring verder uit te kristalliseren. Als de cliënt vertelt over haar hopeloosheid en hoe ze nooit het gevoel heeft gehad dat ze haar partner kon behagen, borrelt er een verdriet op. We kunnen dan terugkeren en er een andere empathische reflectielaag aan toevoegen door te zeggen:
“Je ziet er zo verdrietig uit zoals als je nu vertelt over hoe je je partner blijkbaar niet kan behagen. Is dat juist?” Dan, met een nieuwe evocatieve reactielaag, ‘Kun je binnen je verdriet blijven?’ ‘Wat gebeurt er met je op dit moment?”
Op dit punt kan er een bewustzijn van onvervulde hechtingsbehoeften verschijnen: het verdriet draait om het zich niet aanvaard voelen. Wanneer onze cliënten worstelen om verbinding te maken met zichzelf en hun ervaringen onder woorden te brengen, beginnen ze zich nog maar pas bewust te worden, en kunnen wij hen ondersteunen met de volgende tussenkomst.
3. Validering:
Hechtingstheorie helpt ons bijna elk gedrag en elke emotie die onze koppels meenemen in therapie te begrijpen. We kunnen schijnbaar extreme reacties depathologizeren door verder te gaan dan de algemene validering en er het hechtingskader aan toe te voegen. De aanvaarding door hechtingsgebaseerde validering versterkt niet alleen de therapeutische verbinding maar helpt onze koppels ook zich tot dat onaanvaardbaar deel van zichzelf te verhouden in plaats van het af te wijzen. Doorgaand op hetzelfde voorbeeld kunnen we zeggen:
“Het is normaal dat de teleurstelling van je partner ervoor zorgt dat je je verdrietig en hopeloos voelt; hij is zo belangrijk voor jou. Zijn afwijzing voelen is ongelooflijk pijnlijk. Je afsluiten is een manier om die pijn niet te voelen. Natuurlijk voel je je verdrietig als je voelt hoe ver je je van je partner hebt afgekeerd en jezelf afgesloten.”
Deze validering, aangeboden op de RISSSC manier, helpt de vrouw om meer aan te sluiten bij haar ervaring van het zich afsluiten in plaats van zichzelf te gaan verwerpen omdat ze “passief” is. Vervolgens wordt het mogelijk om een andere laag toe te voegen: een empathische reflectie als we een nieuwe emotionele reactie waarnemen, of een evocatieve vraag om haar te vragen wat er bij haar gebeurt als we dit zeggen. Ze is in staat om nog dieper te binden met zichzelf en zich bewuster te worden van haar ervaring in de negatieve cyclus. Voor veel van onze koppels is het een opluchting om te horen dat hun emoties en ervaringen zinvol zijn!
Deze vereenvoudigde beschrijving van hoe Fase 1 werk te beginnen verdiepen gaat niet over alle mogelijke manieren van ingrijpen. Zo kunnen we ook empathisch gissen over de boze tranen van een cliënt en hardop vragen af of zij verlangt dat haar partner op haar reageert. Of we kunnen een primaire emotie intensifiëren om cliënten te helpen zich bewuster te worden van wat ze ervaren, om zelfs op een punt een hechtingsangst of onvervulde behoefte te gaan verduidelijken. Het is ook belangrijk om vanaf het begin systemisch met de cyclus te werken door het bijhouden, reflecteren en opnieuw kaderen van de negatieve cyclus. Maar het doel van dit artikel is om het ene basisinstrument van REV aan te bieden. Dit kan je helpen je minder overweldigd te voelen als je de negatieve interactiecyclus met je koppels begint te verkennen.
Het uiteindelijke doel van EFT is om de relatie te herstructureren door elke partner duidelijke bevestigingssignalen te helpen uitzenden die de andere dichter zal brengen. De drie basale intrapsychische interventies, REV, zijn een krachtige manier om het proces te starten waarbij we koppels helpen zich intern te binden aan hoe ze dit verhinderden (de-escalatie), waarbij gestart wordt om de deur te openen naar een veilige hechting.
